روزگاری پادشاهثروتمندي بود که چهار همسر داشت.اوهمسر چهارم خود رابسیاردوستمیداشت و او را با گرانبهاترین جامه ها می آراست و با لذیذترین غذاها از او پذیرائیمیکرداین همسر ازهر چیزی بهترین را داشت .

پادشاه همچنین همسرسوم خود را بسیار دوست میداشت و او را کنار خود قرار میداد اما همیشه از این بیمداشت که مبادا این همسر او را به خاطر دیگری ترکنمائد.

پادشاه به زن دوم همعلاقه داشت او محرم اسرار شاه بود و همیشه با پادشاه مهربان و صبور و شکیبا بود هرگاه پادشاه با مشکلی روبرو میشد به او متوسل میشد تا آنرا مرتفعنمائد.

همسر اول پادشاهشریک بسیار وفاداری بود و در حفظ و نگهداری تاج و تخت شاه بسیار مشارکت میکرد.اماپادشاه این همسر را دوست نمی داشت وبرعکس این همسر شاه را عمیقا؛ دوست داشت ولی شاهبه سختی به او توجه میکرد.

روزی از این روزهاشاه بیمار شد و دانست که فاصله زیادی با مرگندارد.

سراغ از همسر چهارمخود که خیلی مورد توجه او بود رفت گفت من تو را بسیار دوست داشتم بهترین جامه ها رابر تن تو پوشانده ام و بیشترین مراقبتها را از تو بعمل آورده ام اکنون که من دارممیمیرم آیا تو مرا همراهی خواهی کرد ؟

گفت:بهیچ وجه !! وبدون کلامی از آنجا دور شد این جواب همانند شمشیر تیزی بود که بر قلب پادشاه واردشد.

پادشاه غمگین وناراحت از همسر سوم خود پرسید من در تمام عمرم تو را دوست داشته ام هم اکنون رو بهاحتضارم آیا تو مرا همراهی خواهیکرد و با من خواهی آمد ؟

گفت نه هرگز !! زندگی بسیار زیباست اگر تو بمیری من مجددا ازدواج خواهم کرد و از زندگی لذتمیبرم!

پادشاه نا امیدسراغ همسر دوم خود رفت واز او پرسید من همیشه درمشکلاتم از توکمک جسته ام و تو مرا یاری کردی من در حالمردنم آیا تو با من خواهی بود ؟

گفت نه متاءسفم مندر این مورد نمیتوانم کمکی انجام دهم من در بهترین حالت فقط میتوانم تو را داخلقبرت بگذارم ! این پاسخ مانند صدای غرش رعد و برقی بود که پادشاه را دگرگونکرد !

در این هنگام صدائیاو را بطرف خود خواند و گفت من با تو خواهم بود تو را همراهی خواهمکرد !

هر کجا که تو قصدرفتن نمائی!

شاه نگاهی انداختهمسر اول خود را دید ! او از سوء تغذیه لاغر و رنجور شدهبودشاه باصدائی بسیار اندوهناک و شرمساری گفت:

من در زمانی که فرصتداشتم باید بیشتر از تو مراقبت بعمل می‌آوردم من در حق تو قصورکردم ...

در حقیقت همه مادارای چهار همسر یعنی همفکر در زندگی خودهستیم همسرچهارم :همان جسم ماست مهم نیست که چه میزان سعی و تلاش برای فربه شدن و آراستگی آنکردیم وقتی ما بمیریم او ما را ترک خواهد کرد.

همسر سوم : دارائیهاموقعیت و سرمایه ماست زمانی که ما بمیریم آنها نصیب دیگرانمیشوند.

همسر دوم :خانواده ودوستانمان هستند مهم نیست که چقدر با ما بوده اند حداکثر جائی که میتوانند بامابمانند همراهی تا مزازماست.

همسر اول : روح ماستکه اغلب در هیاهوی دست یافتن به ثروت وقدرت و لذایذ فراموش میشود . در حالیکه روح ما تنها چیزی است که هر جا برویم ما راهمراهی میکند .

پساز آن مراقبت کن او را تقویت کن و به او رسیدگی کن که این بزرگترین هدیه هستی برایتوست